چروک های جوانی

بین این همه دل آشوبی، آن طور که باید لذت نبردم از اولین تجربه ای که در روز شنبه 20 مرداد 1397، کسب کردم.

برای اولین بار یکی از تابلوهام رو تو گالری فرهنگسرای گلستان شرکت دادم. اونم همون تابلویی که برگرفته از درونمه و همه ی حس های بدم توش جریان داره.

حس خوبی بود دنبال کردن نگاه هایی که به اقیانوس درون من خیره شده بودن.

با تشویق حضار و هنرمندان عزیزی که همراهیمون کردن و کنارمون بودن اندکی انرژی گرفتم. اینم بگم که چقدر هول شدم و صدام به لرزه افتاد، اما وقتی به چشمای پر برق تک تک آدمایی که دورم حلقه زده بودن خیره شدم، وقتی به لبای خندونشون نگاه کردم و وقتی دیدم با همه ی وجودشون تشویق می کنن، کلی انرژی خوب بهم منتقل شد و تونستم چند کلمه ای صحبت کنم.

روز افتتاحیه، دوستای عزیز و مهربونی که تو روزای سخت همیشه و هر لحظه کنارم بودن، با اومدنشون منو غرق خوشحالی کردن. ستاره و مائده ی عزیزم با دسته گل کوچولویی که سرشار از محبت و مهربونی بود اون روز کنارم بودن و برام آرزوی موفقیت بیشتر کردن و همدیگه رو در آغوش گرفتیم و اون لحظه با همه ی وجودم از خدا تشکر کردم که بعد از هر سختی که پشت سر میزارم، عزیزانی رو سر راهم قرار میده تا مثل کوه پشتم باشن....تا کمکم کنن..همدردی کنن..و خلاصه بگم که احساس تنهایی نکنم.

+ بعد از مدت ها چشمم به خودم تو آینه افتاد. خیره شدم به همه ی خطوط کوتاه و بلندی که زیر چشم ها و گوشه ی لبم خودنمایی می کنن. بهتره بگم چروک های جوانی! جوانی؟! برایم خنده دار است این واژه ی غریب.

خیلی عمیق خیره شدم بهشان..