امروز :)

گاهی خیلی خوب خود را از دلتنگی در می آورم. مثل امروز که با مونا هماهنگ کردم  به بهانه ی خرید، خانم SH را جنب سینما بهمن بیاورد. همین کار را هم کرد.

دلتنگ درخت خرمالو و نشستن روی نیمکت زیرش هم شدم.

به پاساژ نبوت می روم و این بار به سید محل نمی گذارم و به مغازه ی کناری اش می روم. فایل آوش را باز می کند و یک جااااااااان کش دااااااااار می گوید به عکس هایش. تقویم سال جدید را درست کردم و عکس آوش را رویش زده ام. یکی برای خودمان، یکی هم برای آبجی بزرگه، یکی دیگر هم برای مادر داماد.

فلش را کف دستم می گذارد و با خنده می گوید: خاله ای؟؟؟

نگاهی به تقویم های چاپ شده می اندازم ومی گویم بله.

هنوز تا ساعت 4 مانده و پیاده رفتم و رفتم و رفتم. رسیدم به همان مغازه ی شیشه ای. پیرمرد بین کاکتوس هایش نشسته و انگار که دارد در سکوت باهاشان حرف می زند!

لبخند زنان پا به مغازه می گذارم و سکوت را می شکنم. از جا بلند می شود و مثل همیشه با مهربانی خوش آمد می گوید. انگار که مدت هاست با کسی جز کاکتوس هایش حرف نزده. می گوید و می گوید و می گوید. بین کاکتوس ها نشسته ام و ماندم کدامشان را با خود به خانه ببرم. هر از گاهی هم نگاهی به پیرمرد می اندازم و حرف هایش را با تکان سر تائید می کنم. حتی از ته دلم هم می خندم با شنیدن بعضی حرف هایش.

چیزی نمانده به 4. پا به کافه قنادی می گذارم و یک پک  شش تایی از آن نون خامه ای تیله ای ها می گیرم. و تا به بهمن برسم قلبم تند و تند می زند. پشت دیوار پنهان می شوم و بعد از بیرون آمدن sH و مونا، بیرون می پرم. قیافه ی  SH، دیدن داشت.

بیرون آمدن از آغوش sH سخت است و  نشدنی! مگر آن که خودش ول کند.در حالی که استخوان هایم در آغوشش به صدا درآمدن، به فکر له شدن نون خامه ای ها بودم.

هر چه می گویم و هر کار می کنم، مونا با اندکی ناراحتی می گوید: ماهی جات خالیه تو دانشگاه. اصن همه جا جات خالیه...بعد هم سرش را پایین می اندازد و انگار که بقیه ی حرف هایش را قورت می دهد!

SH هم می گوید: همین الآن تو مغازه ی بهمن که داشتیم رنگ می خریدیم گفتم جای ماهی خالیه، که یهو تو جلوم سبز شدی.

گشتی هم در فروشگاه افق می زنیم. چقدر کتاب های تصویرسازی گران اند!

صدای sH، بین آهنگی که در فروشگاه در حال پخش است،  به گوش می رسد: ماااااهییییییی تو دست به کاترت خوبه، بیا این مقوا رو برام با کاتر ببر.

من ماندم و چشم های متعجب خریداران عزیزی که تو فروشگاه بودن. بایدم چشماشون اون شکلی می شد. یکی که دست به کاترش خوبه  بینشون در حال قدم زدن بود.

هزینه ی کاتر کردن هم شد یه بوس.

اونقدر تو فروشگاه همه فکر کردن من فروشنده ام، که دلم خواست برم فروشنده بشم.

یه گشتی هم تو ولیعصر زدم بعد از رفتن دوستان.

چشمم خورد به دخترکوچولویی که که با جورابایی که تو دست داشت، بین مردم می چرخید. اونم چشمش خورد به من و یه لبخند زد.

گفت: خاله  میشه برام ساندویچ بخری؟ من ناهار نخوردم.

دستشو گرفتم و دوتایی کلی با هم راه رفتیم. به ساندویچ فروشی که رسیدیم دستمو کشید و گفت نمی خوام!

گفت خاله خودتو کوچولو کن. منم خم شدم و تو گوشم گفت: میشه به جای ساندویچ برام چیپس بگیری ؟؟؟ آخه می خوام برم سینما از طرف مدرسه.

هر کار کردم براش ساندویچم بگیرم قبول نکرد و گفت نون پنیر داره تو کیفش.

با یه ذوقی پا گذاشت تو سوپرمارکت و خوراکی برمی داشت.

امروز تو متروی تئاترشهر یکی خودکشی کرد و خودشو انداخت جلوی قطار! خداروشکر من ندیدم و اون لحظه اونجا نبودم.اگه می دیدم که سکته می کردم.

با بدبختی تونستم سوار اتوبوس بشم و خودمو  برسونم خونه.

اینم از کاکتوس هایی که امروز خریدم

بفرمایید تقویم سال جدید