پیرمرد خیاط و ماه :)

چقدر دلم یه چیزی مثل...

نمیدونم مثل چی؟!

فقط و فقط میدونم یه چیزی هست که دلم به شدت می خوادش!

دله دیگه...شاید فردا یادش بره! شاید هم روز به روز پررنگ تر بشه!!

اتاقم پر شده از بوم های نیمه تموم و قلم موهایی که دستانم بیشتر از هروقتی، نیاز به لمسشان دارند!

انگار می خواهد مرا با رنگ هایم آشتی دهد. نه این که قهر باشم..نه. شاید فقط خسته ام!

اسمش را نه می شود تنبلی گذاشت، نه بی حوصلگی. و نه حتی خستگی! گاهی باید خودمان را دلتنگ بعضی کارهای مورد علاقه مان کنیم!

روی راحتی نارنجی رنگ دراز می کشد. کف پاهایش چقدر خشک است و زبر! چقدر ذوق می کند وقتی از آن کرم بد بو به پایش می زنم. گاهی خیلی شبیه به مادربزرگم می شود! داستانی قدیمی را برایم تعریف می کند. داستانی که جایی ثبت نشده.

 " پیرمرد خیاط و ماه "

اصرار دارد برایش وقت بگذارم و رویش کار کنم. می خواهد مرا سرگرم کند انگار :)

خیلی بد است نادیده گرفتن توانایی هایمان. و من اعتراف می کنم که نادیده گرفته ام.

سزای گران فروش چیست؟ گران فروشی چون علی و پدرش. جالب است و خنده آور که  وقتی پا به مغازه ی کناری شان می گذارم، چشم غره هم می روند!!!!

فیلم سد معبر، بسی تلخ بود. اگه مامان ناراحت نمی شد اصلا نمی رفتم برای دیدن فیلم و چقدر دوست داشتم چند ساعتی تو خونه تنها باشم و برای خودم!

دندان عقلم باز دیوانه شده.

اینم عکسی که از آوش خان درست کردم. عکس هاش رو خیلی وقت پیش ازش گرفتم و تازه شروع کردم به درست کردنشون :)

+ http://www.namasha.com/v/DiZKTeK6