:)

از دیروز صبح تا امروز غروب، اصلاااااااااااااااا مامانو ندیدم! انگار که یه تیکه از قلبم کنده شده بود!!!

امروز وسطای آواز خوندنم و خنده های آبجی، مامان از آسانسور اومد بیرون و رو گونه ها و پیشونی و چونه ی کوچولوش، جای لبای بنده موند که از شدت دلتنگی، جیغ می زدم! :))))))

فداش بشم یادش رفته رژلبارو پاک کنه از صورتش :))))))))

اینم بگم که صبح وقتی بهش زنگ زدم و گفتم: مادرمن، دارم می میرم از دلتنگی! ایشون با خنده های ریز فقط گفت: عهههه! بنده هم متوجه شدم تو جلسه هستن و نمی تونن چیزی بگن و مکالمه رو تموم کردم :)))))

آوش خان این روزا بسیییییییییییی خوردنی شده و چاقالووووو. بازم دکترش دعواش کرد به خاطر وزن زیادش!

شش روز پیش سه ماهش تموم شد و براش یه جشن کوچولو گرفتیم.

تا دوربینو می بینه جدی میشه!

چند هفته پیش که خونه ی خاله اینا بودیم، شوهرخاله جان کنارم نشست و هی نگاهم کرد و خندید!

واقعا خنده واگیر داره. الکی الکی همه می خندیدیم. ولی خنده های شوهرخاله جان الکی نبود!

داشت به این فکر می کرد که چقدر خوشحال میشم از پیشنهادی که می خواد بهم بده.

دخترخاله جان با کلی ذوق پرید وسط خنده هامون و گفت: ماهی، میشه باهامون بیای مشهد؟؟؟

نمیدونم چه شکلی شدم که خنده ها شدیدتر شد!

اگه پسرخاله می رفت، نمی شد من برم. نمیدونم دلیل نرفتن پسرخاله چیه!

28 همین ماه اگه قسمت بشه میرم. البته اگه پدر جان مخالفت نکنه.