جشنی برای داماد :)

شیفت بودن داماد، آن هم در شب تولدش کمی حالمان را گرفت

این شد که جشن تولدش را زودتر گرفتیم و او بسی غافلگیر شد و خنده های از ته دلش برایمان لذت بخش بود

آبجی بزرگه را برای خرید کیک و کادو همراهی کردم.

فروشنده یه مدل بافت طوسی آورد. منم گفتم: وای نه آبجی این پیرمردیههههههههه.

انگاری جوک گفتم براشون که هر هر خندیدین

ایییییییشششش

یه مدل دیگه آورد، رنگ بادمجونی و خیلیییییییییییییی شیک.

این بار گفتم:  خیلی قشنگه.

یهویی یاد کالسکه افتادم و گفتم: رنگ کالسکه ی فسقله و باهم ست می کنن

و باز خنده های کش دار فروشنده و آبجی.

دیروز سارا زنگ زد و از دلتنگیش گفت. از خودم بدم اومد که یه مدت خودمو گم و گور کردم و دوستان رو نگران. قبول کردم به دیدنشون برم. هنوز برای یادگیری کرل میرن خونه ی آتنا. وقتی رسیدم تو کوچه ی آتی اینا تااااااااازه یادم افتاد چیزی نخریدم. باز برگشتم و بستنی گرفتم.

خانم Sh اولش کمی خودشو گرفت و خواست بهم بفهمونه که از دستم ناراحته اماااااااااااااااااااااااااا نتونست و محکم بغلم کرد سارا و آتی هم که انگار تا حالا منو ندیده بودن. همچین زل زدن بهم که می خواستم بزنم لهشون کنم.

ساعت ها حرف زدیم

البته بیشتر من

کمی آروم شدم و حالم خوب شد با دیدن دوستان.

فیلم بله برون سارا رو دیدیم و آتی هم فیلم عروسیشو نشونمون داد. آتی سال 92 ازدواج کرده.

متاسفانه نشد سارا با من و Sh بیاد انقلاب.

راستش منم قرار نبود برم. از قطار که پیاده شدم، یهویی برگشتم و رو به رو Sh وایستادم و او بسیییییییییییییییی ذوق کرد. یه چرخی تو انقلاب زدیم و بیشتر حالم خوب شد. جاتون خالی یه فلافل و سیب زمینی خوشمزه هم خوردیم.

دیشب، یاد اون خونه ی قدیمی افتادم. یاد شبایی افتادم که خیلیییییییی کوچولو بودم. سرما که می خوردم، شبا مامان از عمق خواب منو می کشید بیرون، رو کابینت آشپزخونه می شوند و یه قاشق پر از شربت تلخ می ریخت تو حلقم. بماند که چقدرررررررر دهنمو سفت می کردم و سرمو تند تند تکون می دادم. دیشبم این اتفاق افتاد. سرفه هایی که قطع نمی شد و مامان تو تاریکی، با شربت و لیوان آب که بالاسرم وایستاده بود.

اینم از کیک تولد. یادشون رفته نقطه ی ز دوم رو تو عزیزم بزنن

تو این عکس، دست دامادو مشاهده می کنید که طاقت نداره و می خواد بدونه کادو چیه