قسمتی از امروز + عکس

در می زنند

به خیالم مادر است

لبخند کجی می زنم و در چارچوب در ظاهر می شوم

در تاریکی راهرو، خانم همسایه سینی به دست ایستاده

کاسه ی سمنو را برمی دارم

چهل و چند سال دارد

یک سال و چند ماه است که همسرش را از دست داده

مرد بودن را باید از دو پسرش آموخت.

و باز در می زنند. این بار خودش است با دستانی پر.

چای را می ریزم و مشغول آشپزی می شوم.

سوختن دست با بخار کتری بدترین است. بدتر از آن این است که خود کتری قصد افتادن روی پایت را داشته باشد و تو با همان دست سوخته مانع شوی و خود را عقب بکشی.

این که قرار است فردا با زهرا روبه رو شوم کمی دلم را می لرزاند. کاش هیچ وقت خواسته اش را مطرح نمی کرد.

دلم امامزاده صالح می خواهد. شاید فردا بعد از کلاس بروم.

خنده های امروزم از خیس شدن چشمانم بیشتر بود.

اینم از کاکتوسی که چند روز پیش گفتم از اداره به مامان دادن. گذاشتمش پیش اصغر.

سمنوی خوشمزه ای که همسایه جان زحمت کشید و آورد. حیف که تزئین نداره.