ماهی نوشت

 می شود زندگی کرد، بدون ذره ای توقع

می شود خندید، با چشمانی پرامید

دور ریخت، هر آنچه را که در گوشه ای از دلمان سنگینی می کند

مهر ورزید، حتی به آنان که از محبت، فرسنگ ها فاصله دارند

گاهی هم سکوت کرد و فقط گوش داد

می شود به صدای درون گوش داد

به صدای مورچه ها که تا به حال شنیده نشده

گاهی باید بلندی صدایمان، به صدای مورچه ها برسد. آنقدر بلند که قابل شنیدن نباشد

می شود نی زد، به جای حرف

می شود خود را به خوشبختی گره زد، حتی به زور

حتی می شود گاهی دیوانه شد و دیوانگی کرد

اما راهش دیوانه شدن نیست.... و باز هم رسیدم به اما و اگر و شاید. بهتر است تمامش کنم تا به ولی و چرا نرسیدم.