سالگرد + تولد + عکس

 

شاسی عکس و دسته گل را در دست می گیرم و بر سر مزارش می روم.

خودم هم فکر نمی کردم بتوانم عکسی به آن خوبی درست کنم. آنقدر طبیعی است که همه را به خود خیره کرده بود.

با دیدن دستش، به قدری ناراحت شدم که حد ندارد. دستش زخمی شده و خود نیز متوجه نشده بود. دایی م رامی گویم. وقتی دید با چسب زخم کنارش ایستادم تعجب کرد. دستش را می گیرم و او تازه متوجه بریدگی دستش می شود. دلم می خواست همان جا در آغوش بگیرمش.

همه ی فامیل آمدند. مشغول پذیرایی شدم. نمی دانم این که زیاد با فامیل رفت آمد نداریم خوب است یا بد. اما می دانم برای قاطی نشدن با فامیل، دلیل قانع کننده ای داریم. پس تا حدودی خوب است.

زن رضابندری به همراه خواهرش آمده تهران. از همان نان هایی آورد که همیشه رضابندری برایمان می آورد. یادش بخیر. با ذوق، نان ها را از پارچه ای گل دار، بیرون می آورد و بین بچه ها و نوه ها تقسیم می کرد. این بار خودش نبود و نبودش، قلبم را سوزاند.

فامیل دور هم، برای مراسم آمد. همه جا را پر کرده که با نوه ی رضابندری در یک دانشگاهیم.

زندایی م، مرا با فامیل دور که در دانشگاهمان است، مقایسه می کند و در آخر نیشگونی می گیرد و می گوید: ماهی یه اسفند دود کنیااااا. خنده ام می گیرد و شکلکی برایش درمی آورم.

در طول مراسم، سعی کردم اشک نریزم و با لبخند از مهمان ها پذیرایی کردم. اما در آخر نشد خود را کنترل کنم و کم مانده بود سیل راه بیفتد.

موقع پذیرایی کمی استرس داشتم. از این که کسی یهم خیره بشه بدم میاد. فامیل های ما هم که تا چشم طرف را درنیاوند ول کن نیستند. چقدر با نگاه های طولانی و حرف های بی جایشان، حرصم را درآوردند. آبجی بزرگه حواسش بوده و می گوید که: ماهی، خیلی ریلکس و راحت داشتی پذیرایی می کردی...ایول. خداروشکر ظاهرم نشان نداد که چقدر استرس دارم.

هلما حالش خوب نیست. داداش کوچولوشم که خیلی آرومه. خیلی کوچولو و ریزه میزس. برخلاف نوزادای دیگه، همش بیداره قربونش برم.

همه ی کارهایمان با هم قاطی شده. دیروز سالگرد رضابندری و امشب، تولد آبجی بزرگه و جشنی برای فسقلی. آبجی، آنقدر زرنگ است که از همه ی برنامه هایمان باخبر شد غیر از شکل کیک. برای باد کردن بادکنک، نفس کم آوردم و داماد را مجبور کردم چند بادکنک باقی مانده را باد کند.

کلی عکس و فیلم گرفتم و تمام لحظه ها را ثبت کردم تا فسقلی بداند چقدر از وجودش خوشحالیم.

این از کیک، که همه با دیدنش کلی ذوق کردن

پستونک رو با فونداند درست کردن. نگهش داشتیم خشک بشه برا یادگاری تازشم شمع یادمون رفت.

اینم از کادوهااااا

این ماشین و پاپوش خوشملو، آبجی وسطی خریده. اون جعبه ی سبز هم که توش عطر بید مامان زحمت کشیده گرفته.  تابلوی طلایی آبی و کارت گرد فانتزی هم کار دست خودمه. اون سطل آشغال و جعبه ی دستمال کاغذی چوبی که شکل کلبه هست رو هم از نمایشگاه بهاره براش خریدم. شوهرآبجی هم یه النگو خریده برا آبجی.