گریزدلپذیر

 خوابم میومد. خیلی هم خوابم میومد اما دلم نیومد چشمامو ببندم و صورت قشنگشو نبینم. دلم نیومد صداش رو نشنوم. داستانی هم که این روزا برامون می خونه جذابه ولی خودش جذاب تره. مامان من از نوشته های آناگاوالدا خیلی جذاب تره و بیشتر به دل می شینه. یاد اون شبایی افتادم که مامان، داستان الدوز و کلاغ ها رو برام می گفت و من چقدر این داستانو دوست داشتم. بارها این داستانو برام گفت ولی بار بعدی بازهم برا تازگی داشت و بهتر از قبل گوش می دادم. یا وقتی از شهر عروسک ها گفت....گفت که شبا، عروسکامون میرن شهر خودشون و جشن می گیرن.......ومن شبا از زیر پتو،  یواشکی به عروسکام نگاه می کردم تا ببینم کی میرن شهرشون و بهشون التماس کنم تا شاید منو هم با خودشون ببرن ولی هیچ وقت نتونستم مچشونو بگیرم. همیشه عاشق راپونزل و موهای بلندش بودم و شاید به خاطر همینه که هیچ وقت موهامو کوتاه نمی کنم.

دیشبم مامان کنار من و آبجی وسطی نشست و شروع کرد به خوندن داستانی از آنا گاوالدا. تو این داستان نه از راپونزل خبری بود و نه الدوز و نه عروسک ها و شهرشون اما همون حس و حال اومد سراغم.

این بار شروع کرد به خوندن داستان گریز دلپذیر.

به این فکر می کردم که صداش رو ضبط کنم و امروز غروب، این کا رو کردم. وقتی داشت ادامه ی داستان رو می خوند، گوشیم رو بردم رو ضبط صدا و خودم سکوت کردم.

صبح، قبل از این که گوشیم زنگ بخوره بیدار شدم. چشمم درد می کرد. تو آینه که خودمو دیدم خندم گرفت. به گل مژه ای که چشم چپم زده خندیدم. از پنجره که بیرونو دیدم بیشتر خندیدم چون بارون میومد. زودی حاضر شدم. ساعت هفت بود و واسه رفتن زود ولی زدم بیرون. به آدمای چتر به دست نگاه کردم. اوناهم با تعجب به منه بی چتر نگاه می کردن.

به قول آبجی بزرگه، امروز هوا ملس بود. خیلی هم ملس بود.

من فکر می کردم تو دانشگاهمون نارنگی داریم ولی نارنگی نیست و نارنجه. شقایق دوتا نارنج کند و داد بهم.

 چه بوی خوبی داره نارنج.

پیشنهاد می کنم داستان گریزدلپذیر، آخرین داستان گاوالدا رو بخونید.