یکشنبه ی من

 خیلی یهویی، به کمک آبجی بزرگه، یه تغییر اساسی تو هر دو اتاق دادیم.

اتاق من تبدیل شد به اتاق کار و فرش اتاقم، کف اتاق آبجی وسطی پهن شد.

یه رومیزی و پرده باید بگیرم.

الآن که دارم می نویسم، بوی عود تو خونه پیچیده. آبجی بزرگه هم به شدت به بو حساسه. نمیدونم از کجا بوی عود میاد.

خلاصه، امروز کلی با آبجی بزرگه کار کردیم.

 وقتی آبجی وسطی اومد خونه با دیدن این همه تغیر، خشکش زد و با دهن باز از این اتاق به اون اتاق می رفت.

استرس امتحان سه شنبه رو دارم.

فردا تولد رهام کوچولوی نانازمه. خدارو شکر چشمش بهتر شده.

هوا خیلی سرد شده.

از دیشب بگم کهههههههه چقده این خواهری ها و مامان جونم بهم خندیدن. مامان که از اداره اومد، آبجی بزرگه شروع کرد به ریختن ادویه های ذرت مکزیکی و بنده آب از لب و لوچم آویزون شده بود. همه ی حواسم به ذرت مکزیکیه بود و هیچی نمی دیدم و نمی شنیدم. ظرف فلفل سیاهم دستم بود و هی می ریختم.

آبجی بزرگه الآن ادام رو درمیاره میگه ماهی، همچین با ناز با دستت فلفل می ریختی تو ذرتت و با عشق و خنده ی پررنگ می خوردیش که آدم کیف می کرد.

اینم از یکشنبه ی من.

تو این روزا دعا یادتون نره لطفا.

دعا می کنم یه دوشنبه ی بارونی با کلی اتفاق خوب داشته باشیم.