امروز

 وقتی استاد وسط انجام فتوشاپ، یه چطوووووووووری کش دار بهم گفت و من یه خوبم کوتاه بهش گفتم، یه خنده ی کج تحویلم داد.

مشغول توضیح دادن درس به مونا و  زهرا، شدم که استاد ادامه ی خنده ی کجش رو زد و با یه حالتی گفت: به نظرم دختر باادبی هستی.

از حرف استاد  خوشحال نشدم. بیشتر از بچه های کلاس خوشحال شدم که حرفش رو تایید کردن و خندیدم.

چندروزیه که حالم خیلی خوب نیست و همش سردرد دارم. امروزم سرکلاس سرم داشت منفجر می شد. استاد چند دقیقه استراحت داد و برای چند لحظه سرم رو رو میز گذاشتم که با صدای کوبیده شدن یه چیزی رو میزم، سه متر پریدم هوا. یعنی دلم می خواست اونی رو که این کار رو کرد بزنم بکشم ولی مگه میشه با استاد درافتاد؟؟؟؟؟ میگه سرت درد میکنه؟؟؟؟میگم آره یکمی، با این کاری هم که شما کردی بدتر شدم.  کلی عذرخواهی کرد و گفت برو یه هوایی بخور تو حیاط و برگرد. یه آبی به دست و روم زدم و برگشتم سر کلاس و دوباره به سوالای چرت استاد جواب دادم که گفت آب خوردی؟؟؟؟ چت شده و.....

خو تو درست رو بده و برو. با اون سابقه ی درخشانی هم که داره، آدم می ترسه باهاش هم کلام بشه.

غروب، دوباره با مامان رفتم دکتر.

 یه زنی که اصلاااااااااااا ظاهر خوبی نداشت نشسته بود تا نوبتش بشه بره پیش دکتر. یهویی دستای من رو محکم  گرفت گفت: ببین چقدر داغم. اصلا داغ نبود و گفتم داغ نیستی که. چندباری دستام رو گرفت و اشک تو چشماش حلقه زد. یکم دستاش رو تو دستم فشار دادم. یکم باهاش صحبت کردم و یه کوچولو آروم شد.

اینم از کیف پولی که مامان دیشب برام خرید و کلییییییییییی خوشحال شدم.  به قول خودش، هنریه.